Stanisław Piętak - patron Szkoły Podstawowej nr 8 w Tarnobrzegu

      Stanisław Piętak polski poeta i prozaik, urodził się 3 VIII 1909 roku w Wielowsi, w rodzinie chłopskiej.
Uczył się w przyklasztornej szkółce prowadzonej przez Siostry Dominikanki.  W latach 1929-1933 studiował polonistykę i socjologię
na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiowanie ukończył ze względu na kłopoty materialne i słabe zdrowie. Należał do koła
literacko-naukowego Litart. Debiutował jako prozaik.

      Twórczość prozatorska Piętaka, zwłaszcza powieści, jest nasycona liryzmem: wyróżniona
Nagrodą Młodych Polskiej Akademii Literatury "Młodość Jasia Kunefała" (1938), "Białowiejskie noce" (1939),
"Ucieczka z miejsc ukochanych" (1948), "Plama" (1963), "Odmieniec" (1964). Także opowiadania, 
np. zbiór "Matnia" (1962) oraz "Portrety i zapiski" (1963), "Notatnik poetycki" (1966).
Współpracował z Kurierem Literacko - Naukowym, Okolicą Poetów, w których drukował swoje wiersze i opowiadania.

W poezji odtwarzał i przetwarzał doświadczenia oraz tradycję wiejskiej społeczności, np. w zbiorach:
"Alfabet oczu" (1935), "Obłoki wiosenne" (1938), w poemacie "Ziemia odpływa na zachód" (1936).
Po wojnie wracał często do czasów okupacji, a także okresu dzieciństwa i wczesnej młodości, m.in. w tomikach:
"Dom rodzinny" (1947), "Szczęście i cierpienie" (1958), "Zaklinania" (1963). Jego utwory ukazywały bogate
życie wewnętrzne człowieka, malowały piękno ojczystego krajobrazu, przedstawiały wiernie życie rodzinnej wsi.
W czasie okupacji mieszkał w rodzinnej Wielowsi pod Tarnobrzegiem, współpracując z grupami
Armi Krajowej  i Batlionów Chłopskich. Po wyzwoleniu przebywał w Lublinie, Krakowie i Łodzi, by w 1956
osiąść w Warszawie. Od roku 1947 był członkiem redakcji tygodnika Wieś, a w roku 1954 został członkiem
redakcji pisma Łódź Literacka (później: Kronika). Zginął w 1964 roku. Od 1965 była przyznawana nagroda
literacka im. Stanisława Piętaka dla młodych pisarzy.